Do not stand at my grave and weep.

I feel different whenever I hear this poet being sang by Libera, it's not sadness that I feel but comfort; something about their rendition as well as the entire meaning of this poem comforts me.

 

English Version:

Do not stand at my grave and weep;

I am not there. I do not sleep.

I am a thousand winds that blow.

I am the diamond glints on snow.

I am the sunlight on ripened grain.

I am the gentle autumn rain.

When you awaken in the morning's hush

I am the swift uplifting rush

Of quiet birds in circled flight.

I am the soft stars that shine at night.

Do not stand at my grave and cry;

I am not there. I did not die.

---

Filipino Version:

Huwag tumindig sa aking libingan at tumangis,

Wala ako roon, hindi ako natutulog.

Ako ang sanlibong mga hanging umiihip,

Ako ang diyamanteng kisap sa ibabaw ng mga niyebe.

Ako ang sikat ng araw sa ibabaw ng hinog na butil,

Ako ang banayad na ulan ng taglagas.

Kapag gumising ka sa kapayapaan ng umaga

Ako ang maliksing papailanlang na pagmamadali

Ng magagandang mga ibong nasa paikot na paglipad,

Ako ang malalambot na mga bituing kumikinang sa gabi.

Huwag tumayo sa aking libingan at umiyak,

Wala ako roon. Hindi ako namatay.

I do not know what version I like better syempre mas marahas yung tagalog pero... ewan ko pa hahaha